Słuchając wypowiedzi działaczy rozmaitych organizacji patriotycznych, redaktorów mediów katolickich, czy nawet polityków tej opcji, nie można się oprzeć wrażeniu, że mamy do czynienia z językiem klęski, testamentu i „uniwersytetu trzeciego wieku”. Całości dopełniają oskarżenia, pretensje i święte oburzenie.
Przekaz jest często skonstruowany odwrotnie do zasad, które obowiązują przy pozyskiwaniu ludzi w warunkach względnego spokoju, przy relatywnie słabo odczuwalnych dolegliwościach osobistych, a sporej konkurencji idei.
