Historia Piotrkowa

Na początek. Pan Tomasz nie jest jedyną osobą, która mnie zawiodła i w której jednak pokładam polityczne nadzieje, tak jak to było w tym wspomnianym 1992 roku.

Mamy medialne przypomnienie 30. rocznicy pewnej akcji pozyskania pieniędzy i monopolizującej lokalne podziemie radiowe, że tak to nazwę - choć Tomasz nie wychylał się, jak idzie o podziemie przed 1989. Ale - już po tym roku, za SLD owszem był w podziemiu; jak idzie o dalszą asekurację do wydarzeń związanych z Polskim Sierpniem - powrotem podziemnej Solidarności do oficjalnego życia politycznego.

Dobijając się o niezbędne miejsce w panteonie Piotrkowian dla Jana Małka, wyłuskując i personalizując środowiska, może bardziej wskazując na polski żywioł zdań kilka.

Zostawiam na boku II RP – permanentną wojnę byłych zaborców o wpływy w nowym bycie, który w swej ideowej naiwności nazwał się II Rzeczpospolitą. Przejdę od razu do kolejnej naiwności do III RP. Tutaj podobnie do II RP obcy podrzucili nawiązanie do Rzeczypospolitej po to aby uśpić żywioł dokładnie katolicki żywioł. Wybrać. Przebrać go i zatrudnić do roboty w istocie nie dla rzeczy pospolitej Polskiej.

Niezwykle wydarzenia, datujące się jak pamiętam na 1987 rok, a realizujące się dwa razy w roku w październiku i wielkim tygodniu to żywa potrzebna tkanka piotrkowskiej wspólnoty.

Po pierwsze, co należy przypomnieć; religijna manifestacja żywej wiary to dzieło polskiego Sierpnia 80’ ze swym piotrkowskim gniazdem u o.o. Jezuitów - mowa o Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Wiele o tym; w mojej pisaninie, i na progu powstania - Izby Pamięci.