Polityka

Uczczono tę rocznicę Bitwy bardzo godnie. Mam jednak dwie uwagi. Po pierwsze, prosiłbym o zaprzestanie stwierdzeń, że „Katyń był zemstą Stalina za zwycięstwo w tej wojnie”. Prawda jest taka, że bolszewicy w tej wojnie mordowali polskich jeńców-oficerów oraz dziedziców i przedstawicieli polskiej inteligencji. Różnica tylko ta, że wówczas czynili to w myśl zbrodniczej ideologii niejako „spontanicznie” (ale za aprobatą, a często i przy zachęcie zwierzchności), a w II wojnie światowej uczynili z tego procederu zorganizowany system represji.

88 spośród 100 senatorów napisało list do Sekretarza Stanu (czyli Ministra Spraw Zagranicznych) USA, Mike’a Pompeo, w którym zaapelowali o „podjęcie działań mających rozwiązać sprawę mienia ofiar Holokaustu”. Powyższe stwierdzenie jest wspólne wszystkim publikacjom gazetowym – od prawa do lewa. Dalej zaczynają się znaczące różnice. Gazeta Polska Codziennie koncentruje się na komplementach pod adresem Polski, przypomnieniu ofiar poniesionych przez Polskę w czasie II wojny światowe podkreśleniu stosunków przyjaźni USA-RP.

Z p. red Jerzym Witaszczykiem (Dziennik Łódzki), a właściwie z treścią jego felietonów najczęściej się zgadzam. Ale nie tym razem. Pan Redaktor w krótkim felietonie pt. „Wylatał sobie dymisję?” ostro „schlastał” rozrzutność Polski jako państwa. Zakwestionował potrzebę posiadania tzw. floty lotniczej. Wskazał, że nie mają takiej ani Austria, ani Węgry, ani Finlandia, ani Norwegia. W tej ostatniej nawet król ma latać samolotami kursowymi. No to porównajmy liczbę ludności w tych krajach: Austria – 8.700.000, Węgry- 9.805.000, Finlandia, 5.503.000 i Norwegia 5.328.000.

Wojnami diadochów (czyli „następców”) nazywa się konflikty pomiędzy wodzami Aleksandra Macedońskiego (Wielkiego) po jego śmierci, walki o panowanie nad stworzonym przez niego imperium. Ostatecznym efektem był podział państwa na kilka królestw, toczących między sobą nieustanne wojny. Potęga imperium Aleksandra Wielkiego legło w gruzach, a kolejne królestwa padały w konfrontacji z nowym konkurentem – Rzymem. Niektórzy historycy są zdania, że u źródeł tego rozpadu i ostatecznej klęski leżał fakt, iż Aleksander nie wskazał w sposób wyraźny swego następcy.