Polityka

Pani Swietłana Cichanouska udała się z Białorusi na emigrację i w wielu krajach (także w Polsce) traktowana jest jako przywódczyni białoruskiej opozycji wobec rządów Aleksandra Łukaszenki. Przyjmowana jest przez władze z honorami należnymi oficjalnym przedstawicielom obcego państwa. Polska słusznie uważana jest za kraj przyjazny Białorusi i aspiracjom politycznym jej mieszkańców. Pani Cichanouska w Polsce spotykała się z powszechną sympatią – do czasu, gdy wzięła udział w antyrządowej imprezie politycznej. Zareagował na to bardzo ostro wicemarszałek Sejmu RP. Rozpętała się burza.

W roku 2011 przez Afrykę Północną i Bliski Wschód przetoczyła się fala (a właściwie „tsunami”) buntów, zamieszek, starć zbrojnych i rewolucji, które „demokratyczny Zachód” nazwał „Wiosną Arabską”. Politycy w swych oś­wiadczeniach i publicyści w komentarzach prześcigali się w komplementowaniu „walk o de­mokrację”. Nie ulega wątpliwości – w przytłaczającej większości tych krajów rzą­dzi­li dykta­torzy jawnie lekceważący demokratyczne procedury, a w pozostałych pa­no­wali dziedziczni władcy o równie sceptycznym podejściu do „woli ludu”. Komentatorzy tych wydarzeń nie ograniczyli się do pochwał.

Odbyłem ważną rozmowę z kimś, o którym - od lat mówię, że to piotrkowska postać, która w naturalny sposób spina pokolenie Solidarności (GR KK NSZZ"S") i IV RP. Mowa o jak nazywam IV konspiracji – ludziach, którym zawdzięczamy, że jeszcze trwamy… Ekstrema Solidarnościowa (opozycja antykomunistyczna) i niechciane odpryski obecnego partyjniactwa ubranego w troskę o państwo, naród i inne demagogie na potrzeby gawiedzi z dania w szczególności samorządowe kliki.

Kilka dni temu w szpitalu więziennym w USA zmarł Bernard Madoff. Miał 82 lata i chorobę nerek. Odsiadywał bardzo długi wyrok – bez szans na wolość. Pod koniec r. 2008 został aresztowany, a w 2009 skazano go na 150 lat więzienia. 150 lat. Dziś jego nazwisko niewiele już znaczy, ale na początku naszego stulecia zasłynął jako twórca i realizator największej w historii świata „piramidy finansowej”. Konstrukcja „piramidy” opiera się na prostym pomyśle: ci, którzy wchodzą wcześniej, zarabiają dzięki wpłatom tych, którzy dołączają później.