Historia

Antysemityzm był w Polsce obecny „od zawsze”. Zapewne w mniejszym natężeniu niż gdzie indziej (np. w Hiszpanii, Francji, Rosji czy w państwach niemieckich), skoro z różnych krajów Żydzi uciekali do Polski za Piastów, Jagiellonów i w całym okresie przedrozbiorowym. A nawet z Niemiec przed wybuchem II wojny światowej. Najwyraźniej – nie bez powodu Żydzi nazwę naszego kraju przetłumaczyli sobie na „Polin” – „tu odpoczniesz”. Ale zaprzeczyć antysemityzmu rozpowszechnionego wśród Polaków nie sposób. Są liczne historyczne przekazy nawet z odczuć osób niepokalanie szlachetnych – jak np.

Dorastałem w czasach, gdy określenie „prawica” i „prawicowy” brzmiały w PRLu jak obelga. Oskarżano prawicę o współpracę z hitlerowcami, zwalczanie „patriotycznej lewicy” oraz mordowanie Żydów, komunistów oraz niewinnej ludności. Do owej prawicy zaliczano „bandy AK i NSZ”. Po 1956 okazało się, że „AK była w porządku, tylko dowództwo miała złe”. Natomiast NSZ nadal była organizacją zbrodniczą. W Sejmie RP I kadencji podjęta została uchwała, iż Narodowe Siły Zbrojne dobrze się Polsce zasłużyły.