Historia

Czasem na marginesie relacji o Bitwie Warszawskiej pojawia się informacja o złożeniu przez Józefa Piłsudskiego dymisji na piśmie z obu funkcji: Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego. Informacja ta najczęściej pojawia się w komentarzach osób niechętnych Piłsudskiemu. Dodają oni – zgodnie z prawdą – że Premier Rządu Wincenty Witos, który to pismo otrzymał, „po prostu” schował je do szuflady biurka i szufladę zamknął na klucz. Józef Piłsudski wyjechał na front. Bardziej uczciwi historycy opisują okoliczności owego zaskakującego czynu Naczelnika.

Kilka dni temu minęła niemal zupełnie zignorowana przez media rocznica wielkiego zwycięstwa nad armią rosyjsko-szwedzką. Do decydującego starcia doszło 4.lipca 1610r. pod Kłuszynem. Wojskami Rzeczypospolitej dowodził wielce zasłużony hetman Stefan Żółkiewski. Dowództwo armii przeciwnej sprawował kniaź Dymitr Szujski, brat cara moskiewskiego Wasyla. Armia rosyjsko-szwedzka liczyła 35.000 żołnierzy (w tym 30.000 Rosjan). Polskie oddziały liczyły 7.000 jazdy (w tym 5.000 husarzy) i 200 żołnierzy piechoty z 2 lekkimi działami.