Majdan

W USA sędziów Sądu Najwyższego mianuje Prezydent za zgodą Kongresu. Gwarancją ich niezależności jest fakt, że są nieodwoływalni. Polskim sędziom nie wystarcza, że są sędziami dożywotnio i ze służby czynnej przechodzą nie na emeryturę, lecz „w stan spoczynku” z wynagrodzeniem równym 75% wynagrodzenia zasadniczego plus dodatek za wysługę lat. W sumie co najmniej kilkanaście tysięcy. A mimo to sędziowie w Polsce „walczą o niezależność”. Chcą o swym statusie decydować sami. Lepiej niż w USA.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

15 października 2024

W TVP „w likwidacji” oburzono się na to, że b.minister kultury i dziedzictwa narodowego Gliński przemawiał w kościele w Toruniu. Że to polityczne. Co złego w polityce, jeśli ma ona być „roztropną troską o dobro wspólne”? Polityczne kazania wygłaszał błog. Stefan Wyszyński i św. Jan Paweł II oraz błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko. Wygłaszali je przywódcy „Solidarności” w stanie zniewolenia Polski. Ja też miałem kilkanaście wystąpień kościołach w Łodzi, Piotrkowie i Pabianicach oraz w kilku innych miastach Polski. Wtedy też władza się oburzała, a niektórzy „dziwni księża” się odcinali.

Jacek Fedorowicz, wybitny polski aktor, grafik i reżyser oraz autor tekstów stwierdził kiedyś, że komuna ma zwyczaj używania „przymiotników kasujących” wskutek czego słowa tracą swój oryginalny sens. Jako przykład podawał słowo „demokracja”. Gdy doda się do niego przymiotnik „ludowa” lub „socjalistyczna” okazuje się, że oznacza ono coś, co z demokracją nie ma nic wspólnego. Ma za to wiele z zamordyzmem. Pan premier Donald Tusk wprowadził do politycznego obiegu określenie „demokracja walcząca”.

Od lat trwają narzekania, że prokuratura nadmiernie przedłuża okres zamknięcia podejrzanych w areszcie. Coraz częściej mówi się, że stosuje „areszt wydobywczy”. Że tak naprawdę, to nie ma wystarczających dowodów, by postawić podejrzanego przed sądem i liczy na to, że albo sam podejrzany „pęknie” i w końcu się przyzna i sam wskaże dowody swojej winy, albo że zwierzy się kapusiowi wstawionemu do wspólnej celi. Czas najwyższy, by ustawowo wyznaczyć górną granicę „tymczasowego zatrzymania” – bez możliwości dalszego przedłużania.