4 czerwca 1989 r. to dla wielu Polaków jedna z dat przełomowych, data wychodzenia z komunizmu. Ale czy naprawdę wyszliśmy z komunizmu ?
Chyba nie do końca. Co więcej nie za bardzo chcemy się z komunizmem rozliczyć. Ustawy dokomunizacyjnej mimo upływu lat nie ma do tej pory i chyba chodzi o to aby już nigdy jej nie było.
W sprawie lustracji środowisko akademickie, zwykle konformistyczne, wykazało się iście heroiczną postawą organizując bunt antylustracyjny.
Ogólnokrajowy Związek Byłych Żołnierzy Konspiracyjnego Wojska Polskiego
Zarząd Oddziału w Piotrkowie Trybunalskim
mają zaszczyt zaprosić na
Uroczystość 63 rocznicy zamordowania 12 żołnierzy Konspiracyjnego Wojska Polskiego
która odbędzie się 9 maja 2009 roku w Bąkowej Górze
Program Uroczystości:
10.30 - Zbiórka uczestników przed brama cmentarną w Bąkowej Górze
10.45 Msza Św. w intencji zamordowanych żołnierzy KWP
12.10 Złożenie kwiatów na grobie zamordowanych
12.30 Spotkanie uczestników na terenie Szkoły Podstawowej im. Żołnierzy KWP
Mowa o kolejnym TW. p. Stanisław Cubała należy do ludzi odważnych. W 1986 roku podjąć współpracę z komunistyczną bezpieką to trzeba było mieć tupet. Przez kolejne lata Kłamstwo Lustracyjne gościa nie rusza. Pójdzie w zaparte, czy stanie na wysokości zadania?
Pewnie kiedyś powstanie. Będą pretensje, że nazwiska przekręcone... Nie wszystkich umieszczono... Jeśli na chwilę wyobrazić sobie, że nie ma Instytutu Pamięci Narodowej (IPN). Ponury widać krajobraz. Czy środowiska solidarnościowe – niepodległościowe (pokolenia odrzuconych) byłyby w stanie ponieść pracę Instytutu? Czy służebna (wobec Narodu) rola, jaką realizuje IPN jest dobrze rozumiana?
Mowa oczywiście o Wystawie „Twarze Piotrkowskiej Bezpieki”. Pilotowałam ją od Radomska. To trudna praca, która pozwoliła mi poznać szereg okoliczności i problemów. Napisałem, wypowiedziałem, niezliczoną ilość opinii czy komentarzy. Po dzisiejszej piotrkowskiej inauguracji najzwyczajniej podłącze jeden ze swoich tekstów, który jak raz pokazuje to co było widać pośród ludzi, którzy na tę Wystawę przybyli. Byli tam: konfidencji, rodziny funkcjonariuszy no i oczywiście byli opozycjoniści jak i przypadkowi opozycjoniści.
Moim Przyjaciołom pragnę przybliżyć, a szczególnie dla takich jak ja pracujących w organach MO niektóre przygody z życia, które były codziennością w ówczesnej rzeczywistości PRL.
Parlament Unii Europejskiej większością głosów, uchwalił by dzień 23 sierpnia 2009 roku, był obchodzony jako Dzień Pamięci Ofiar Nazizmu i Stalinizmu. Jest to ze wszech miar inicjatywa słuszna i potrzebna. Od zakończenia wojny minęło już 70 lat, choć skutki stalinowskiego panowania w Rosji i b. krajach satelitarnych są nadal odczuwalne. W minionych 70 tatach weszły w życie społeczne nowe pokolenia, które nie mają świadomości ogromu stalinowskich i hitlerowskich zbrodni.
Piotrków Trybunalski jest przerośnięty... jak ludzkie wnętrzności rakiem - bezpieką.
Większość ludzi ustawionych do kierownictwa w samorządowej, państwowej administracji po 1989 r to TW. W biznesie jeszcze gorzej. Panuje zmowa milczenia. Nie wspomnę o konsekwencjach „maniutkomanii”
Wiele w tej sprawie może pomóc właśnie konstytuujące się stowarzyszenie osób represjonowanych.
W dniu 28 lutego, w siedzibie NSZZ „S”, z inicjatywy Zbigniewa Mrozińskiego odbyło się pierwsze spotkanie ludzi piotrkowskiej Solidarności, mające na celu podjęcie współpracy z IPN.
Inicjatywa, ze wszech miar potrzebna (w formie Stowarzyszenia) ma skłonić się nad naszą trudną przeszłością - lat polskiego przełomu. Pomysł mógł się ziścić dzięki przybyciu na pierwsze Spotkanie:
