Jakiekolwiek postulaty zmiany systemu podatkowego kontrowane są pytaniem: a gdzie takie rozwiązania są stosowane? I na nic zdają się argumenty, że zanim w roku 1798 w Wielkiej Brytanii nie wprowadzono podatku dochodowego to też go nigdzie wcześniej nie było. Podobnie zresztą jak nie było nigdzie VAT-u, zanim go nie wprowadzono we Francji w roku bodajże 1954. Wszystkie podatki są złe – jak słusznie zauważył Jeane Baptiste Say.
Dziennik "Rzeczpospolita" opublikował przed kilkoma dniami interesujący wywiad z dr. Andrzejem Sadowskim z Centrum im. Adama Smitha pt. "Gospodarka na zaciągniętym hamulcu". Ekspert CAS poddaje w nim w wątpliwość konieczność wchodzenia przez Polskę do strefy euro, zwracając uwagę na zastój gospodarczy panujący w tzw. eurolandzie. "Dla mnie" - mówi dr Sadowski - "jest to dojmujący przejaw braku koncepcji rządzenia krajem. Odległy cel jest usprawiedliwieniem dla poniechania zmian tu i teraz.
O prywatyzacji szpitali w Polsce mówi się od lat. Prywatyzować czy nie prywatyzować? Czy chcemy płacić za leczenie? Nie wszyscy chyba zdają sobie sprawę, że już teraz płacimy, i to niemało.
Eurokołchoz postąpił tak jak wcześniej Amerykanie. Ratuje źle zarządzane przedsiębiorstwa: banki. W związku z tym euro-pieniądz staje się bezwartościowym papierem. Nie dajmy się wmanewrować w euro. Nie idźmy za przykładem Słowacji, która od 1-go stycznia 2009 roku pożegna się ze swoją koroną. Słowacy o "dobrodziejstwie" euro przekonają się za dwa miesiące, kiedy to z dnia na dzień ceny pójdą w górę przynajmniej dwukrotnie.
Fundacja, której Piotrkowianie są współtwórcami znalazła się wśród szesnastu wyróżnionych, liberalnych think-tanków z całego świata. Nagrodę przyznano PAFERE, jako „młodemu instytutowi” w kategorii „Etyka i wartości”, za zorganizowanie I edycji konkursu „Magister PAFERE”, promującego zasady wolnego rynku i etyki w biznesie wśród studentów. Wyboru laureatów spośród ponad 170 kandydatów z 58 państw dokonało niezależne jury składające się z wybitnych ekonomistów, ekspertów i teoretyków współczesnej myśli liberalnej.
Obecny kryzys pokazuje najlepiej, że największym złodziejem wcale nie są "pazerni" i "chciwi" kapitaliści. Prawdopodobnie prawdziwi kapitaliści na tym kryzysie stracili, zyskali natomiast przeróżni spekulanci, prezesi banków, tzw. analitycy, menadżerowie i inna finansistowska ferajna w białych kołnierzykach. Ale kryzys ten pokazuje, że największym złodziejem okazują się rządy, w tym oczywiście wszystkie rządy polskie od 1989 roku.
Jak świat światem finansiści głowili się, jak zarobić jak najwięcej, nie posiadając wystarczającego kapitału. Realizację ich marzeń zapewnił rządowy interwencjonizm.
