Marian Grotowski

K O L Ę D A

Otwórzmy oczy
Jak morze szeroko
Bo miłość nadchodzi.

I serca otwórzmy
Jak przepaść głęboko
Gdy Chrystus się rodzi.

A myśmy na świecie
Jakby zagubieni...

Otwórzmy więc oczy
Jak morze szeroko
By ujrzeć duszy
Odbicie głęboko
Gdy się Chrystus rodzi.

P R O Ś B A

Uchowaj mnie Panie
Przed tymi,
Których zdradzono skrycie.

Ukryj mnie bezpiecznie
Przed drapieżnym
wzrokiem tych,
Którym przebaczono
O świcie.

Zachowaj mnie Panie
Od tych,
Którzy nie dostąpili
Mojego miłosierdzia.

Daj mi siłę przebaczania,
Abym przebaczał.
Daj mi łaskę przebaczenia,
Abym mógł kochać.

N A Ś W I Ę T O
N I E P O D L E G Ł O Ś C I

Pójdziemy tłumnie.
Staniemy przed zimnym
Kamieniem z granitu.
W dłoniach kwiaty -
Jak zawsze.

Pospiesznie szeptane zdrowaśki,
Blask świecy.

I cóż z tego?
Cóż że na naszych sztandarach
Bóg Honor i Ojczyzna?
Że na naszych sztandarach
Zło dobrem zwyciężaj?

I cisza będzie głęboka,
I milczeć będziemy.
Jak zawsze.
A potem wrócimy do domów,
Smutni i zamyśleni,
Niby rozgrzeszeni.
Jak zawsze.

Trzeba nam mocniej kochać
I więcej pracować,
Rozgrzać serca,
Rozpalić sumienia

Gdy dziecko płacze
Spieszą łzy ocierać.

Gdy płacze młody
Łzy jak ponik złoty
Spadają i nikną pod stopami.

Dopiero gdy ręką starą
Pot ogarniasz z czoła,
Łzy jak kamienie ciężkie
Rodzą się i trwają.

I nie ma wiatru
Aby je osuszył,
Tylko wicher w polu
Wyjący jak pies,
I słychać śmiech w oddali
Jak rechot żab.