Liczy się człowiek…

Liczy się człowiek…
Dominik Dratwa urodził się 3 sierpnia 1889 r. w Milejowie koło Piotrkowa Trybunalskiego. Był synem Józefa Dratwy i Anny Gumiennej. Zanim został uznanym polskim pedagogiem, oddanym działaczem społecznym, samorządowcem oraz politykiem, w okresie międzywojennym piastował zaszczytną godność posła na Sejm II, III i IV kadencji.

Początkowo uczył się w piotrkowskim gimnazjum, a następnie dokształcał się na kursach nauczycielskich w Piotrkowie. Już w czasach szkolnych działał w kołach niepodległościowych. Przez pewien czas pracował jako korepetytor udzielający prywatnych lekcji dzieciom z zamożnych rodzin, do których należeli m.in. Rytychowie. To właśnie ich córce oświadczył się, a po aprobacie rodziców, 31 lipca 1912 r. ożenił się z Kazimierą. Wydarzenie to uznawano początkowo za mezalians, z czasem z uwagi na cenzus naukowy i zawodowy Dominika, przestało bulwersować. Z małżeństwa tego urodziło się dwoje dzieci: córka Krystyna i syn Witold. Dratwa pracował jako nauczyciel, a następnie kierownik szkoły powszechnej w Wolborzu. Tam też prowadził działalność uświadamiającą wśród młodzieży wiejskiej. Ponadto organizował ruch spółdzielczy i współtworzył podwaliny pod działalność straży pożarnych.

Z jego inicjatywy powstały pierwsze organizację młodzieży wiejskiej w powiecie piotrkowskim, brzezińskim i rawskim. W czasie I wojny światowej werbował ochotników do Legionów Polskich m.in. w Wolborzu. Od 1918 r. pracował jako inspektor samorządu gminnego w powiecie piotrkowskim. Na zjeździe powiatowych struktur PSL Wyzwolenie wybrany został członkiem Zarządu tego ugrupowania. Pełnił m.in. funkcje: prezesa oddziału Związku Pracowników Samorządowych RP, Związku Młodzieży Wiejskiej „Siew”, członka Rady Nadzorczej Związku Spożywców, Spółdzielni „Praca”, Związku Kółek Rolniczych w powiecie piotrkowskim. Przez 10 lat był prezesem Związku Pracowników Samorządów Powiatowych RP. W 1927 r. wszedł do Państwowej Rady Samorządowej z ramienia Centralnych Zrzeszeń Pracowników Komunalnych. Obserwując życie polityczne ówczesnego Piotrkowa, Dominik Dratwa krytycznie oceniał działalność socjalistycznego Zarządu Miasta. Krytycznie wypowiadał się m.in. w kwestiach związanych z finansami. Zarzucał ówczesnym włodarzom doprowadzenie do zadłużenia miasta. W latach 30. Dratwa pisywał artykuły zarówno do prasy codziennej jak też periodyków branżowych. Wygłaszał liczne wykłady oraz prelekcje na kursach i szkoleniach.

Praca społeczna, będąca wynikiem wrodzonej wrażliwości, kontynuowana była poprzez działalność polityczną. W latach 1922–1927 był zastępcą posła z listy nr 1 w okręgu wyborczym 18 (Piotrków). W wyborach parlamentarnych w 1928 roku został posłem na Sejm II kadencji (1928–1930) z listy nr 1 (BBWR) z okręgu nr 18 (powiat piotrkowski). Dominik Dratwa był współzałożycielem i kierownikiem struktur BBWR województwa łódzkiego działającej od 1929 r. W okresie sprawowania urzędu posła należał do klubu BBWR i pracował w komisjach administracyjnej i rolnej. W kolejnych wyborach parlamentarnych, które odbyły się w 1930 r. ponownie został posłem na Sejm III kadencji (1930–1935). Tak jak poprzednio, wybrany został z ramienia BBWR reprezentując interesy mieszkańców ówczesnego powiatu piotrkowskiego. Należał do klubu BBWR i pracował w komisji administracyjnej. Od 1933 r. był członkiem elitarnego Warszawskiego Klubu Społeczno-Politycznego. W wyborach parlamentarnych w 1935 r. został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) Uzyskał 41.952 głosy z listy państwowej z okręgu nr 23, obejmującej powiaty: radomszczański i wieluński. Pracował w komisji administracyjno-samorządowej. Podczas pełnienia mandatu posła, Dratwa współpracował w Komisji Powszechnego nauczania z innym Piotrkowianinem - Adamem Próchnikiem. Przyjaźnił się też z ówczesnym Prezesem Rady Ministrów - Walerym Sławkiem. Za działalność społeczną i oświatową odznaczony został wieloma medalami państwowymi.
Już w pierwszych dniach wojny Niemcy dokonali pacyfikacji rodzinnej miejscowości Dominika Dratwy - Milejowa.

Nazwisko tego nauczyciela, społecznika, samorządowca i polityka trafiło na listę osób poszukiwanych i wskazanych do aresztowania przez Gestapo. Został aresztowany 1 listopada 1939 r. 1 lipca 1940 r. wywieziony został początkowo do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Następnie 5/6 września 1940 r. przewieziony został transportem do Dachau, a 13 grudnia 1940 r. do Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 4 lipca 1941 r. Okoliczności jego śmierci, według relacji współwięźniów, przypominały do złudzenia męczeństwo o. Maksymiliana Marii Kolbego. Podczas apelu pomógł podnieść omdlałego więźnia, za co został skatowany przez kapo i strażników. Następnie obaj więźniowie wrzuceni zostali do bunkra głodowego, w którym skończyli życie. Dominik Dratwa zmarł w wieku 52 lat. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu w Milejowie.

Paweł

14 lipca 2017