Pro Memoria Witold Pilecki I

Dzieciństwo i młodość Pilecki spędził w domu rodzinnym w Ołońcu, gdzie przyszedł na świat 13 maja 1901 r. Pochodził z rodziny o głębokich tradycjach patriotycznych. Jego protoplaści brali czynny udział w Powstaniu styczniowym, za co zapłacili wysoka cenę. Rodzice Witolda, Julian i Ludwik wzięli ślub 1897 r. Z małżeństwa tego doczekali się pięciorga dzieci w tym Witolda. W 1910 r. w obawie przed rusyfikacją dzieci, Ludwika wraz z potomstwem przeniosła się do Wilna. Julian ze względów finansowych został w Ołońcu gdzie był leśnikiem. W Wilnie młody Witold rozpoczyna edukacje i przygodę ze skautingiem.
Rok 1918 przyniósł nie tylko upragnioną wolność, ale również nowe wyzwania przed rodzącą się państwowością polską. W październiku 1918 r. Witold wstępuje do Oddziałów Samoobrony Wilna gen. Władysława Wejtki.

W noc sylwestrową 1918 r. Pilecki był dowódcą placówki mieszczącej się w Ostrej Bramie. Natomiast pierwszego dnia stycznia 1919 r. poprowadził natarcie na Niemców, którzy bronili się w okolicach dworca kolejowego gdzie otrzymał chrzest bojowy. 05 I 1919 r. wyniku przeważającej siły bolszewików Oddziały Samoobrony Wilna wycofały się, przez Białystok do Łap. Tam Pilecki spotkał osobę, która wywołała na nim niewątpliwie piętno. Tą osobą był Jerzy Dąbrowski „Łupaszka”, legenda kresów. Gdy front ustabilizował się, jesienią 1919 r. Pilecki został demobilizowany i rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Lelewela. Jednak zapał, młodość i chęć czynów nie pozwoliła Witoldowi tkwić bezczynnie. W lipcu 1920 r. wstąpił do I Wileńskiej Kampanii Harcerskiej.

W sierpniu 1920 r. przeszedł do 211 pułku ułanów. Brał udział w walkach sierpniowych na przedpolach warszawy. Następnie należał do grupy gen. Lucjana Żeligowskiego. W 1921 roku zdał maturę w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie. Na przełomie 1921/1922 Pilecki znalazł się w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu na 10 miesięcznym szkoleniu. W 1925 odbył służbę jako kapral w 26 pułku ułanów wielkopolskich. W 1926 roku, po ukończonych kursach i praktykach mianowany został podporucznikiem rezerwy kawalerii. W wolnej Polsce poznajemy go jako dobrego ojca rodziny i gospodarza na własnym zagonie w Sukurczach, ale też i czynnego obywatela, uczestniczącego w różnych obszarach życia społecznego.