Dokumenty mówią same za siebie

Każdy, kto choćby przeczytał powieść Bolesława Prusa „Faraon”, nie mówiąc już o historykach – badaczach starożytnego Egiptu, zdaje sobie sprawę, jak ważną rolę w tym kraju odgrywali kapłani pogańskiej religii egipskiej. Stanowili oni grupę mędrców, która oprócz tego, że miała wpływ na losy kraju, to byli oni również nauczycielami młodych pokoleń, doradami ludzi dorosłych, spełniali obowiązki religijne, jako astrologowie mieli wpływ na politykę, a ponadto byli znawcami własnego kraju i sąsiadów.
W narodzie żydowskim podobną rolę pełnią znawcy Prawa, czyli rabini. Nic w tym dziwnego, bo sam Mojżesz korzystał ze źródeł wiedzy egipskiej.
W 1869 roku w Pradze rabbi Reiehhorn wygłosił mowę podczas pogrzebu rabina ben Jehudy. Poniższy fragment, który jest częścią tej mowy, pochodzi ze zbioru tekstów poświęconych sprawie żydowskiej, które zebrał Adolf Nowaczyński, a wydanych w książce „Mocarstwo anonimowe” w 1921 roku i wznowionych przez Dom Wydawniczy „Ostoja”, Krzeszowice 2013.
„Co stulecie – my uczeni Izraela, przyjęliśmy jako zwyczaj zbierać się w sanhedrynie, by sprawdzać, jakie zrobiliśmy postępy nad opanowaniem świata, obiecanego nam przez Jehowę, i jakie zwycięstwa odnieśliśmy nad chrystianizmem.
W tym roku zebrani nad grobem naszego wielebnego Symeona-ben-Ihudy możemy z dumą powiedzieć, że wiek ubiegły zbliżył nas do celu i że ten cel będzie niedługo osiągnięty.
Złoto zawsze było i będzie siłą niepokonaną. Kierowane umiejętną ręką będzie najużyteczniejszą dźwignią dla tego, który je posiada, a przedmiotem pożądania dla tych, którzy go nie mają. Złotem kupujemy sumienia najbardziej uporczywe, ustalamy całość wszystkich wartości, kurs dla wszystkich produktów, przychodzimy z pomocą kredytem (pożyczką) państwom, które później zdane są na naszą łaskę.
Wszystkie ważniejsze banki i giełdy wszechświatowe, wierzytelności dla wszystkich rządów, są w naszych rękach.
Inną wielką siłą, jak powiadamy, jest prasa. Powtarzając nieustannie pewne idee, prasa przyjmuje je w końcu jako prawdy. Teatr oddaje usługi podobne. Wszędzie; prasa i teatr są posłuszne naszym wskazówkom.
Przez nieustanne pochwały systemu demokratycznego, podzielimy chrześcijan na partie polityczne, zburzymy ich jedność narodową i zaszczepimy rozłam. Bezsilni poddadzą się prasie naszego kapitalizmu zjednoczonego, oddanego naszej sprawie.
Pchać będziemy chrześcijan do wojen, wyzyskując ich pychę i ich głupotę. Wyginą i zostawią miejsca wolne dla naszych. (Tak się dokładnie stało w naszym przypadku po powstaniu styczniowym).
Posiadłość ziemi zawsze tworzyła wpływy i władzę. W imię sprawiedliwości socjalnej i równości będziemy dzielili wielkie majątki. Część ziemi damy chłopom, którzy tak bardzo tego pragną, a którzy niedługo będą obdłużeni przez wyzysk. Nasze kapitały zrobią nas panami. My staniemy się teraz wielkimi posiadaczami, a posiadanie tej ziemi zapewni nam władzę.
Starajmy się zastąpić w obiegu złoto przez monetę papierową; nasze kasy będą przepełnione złotem, będziemy regulowali wartość papierów, co nas uczyni panami wszystkiego, co istnieje.
Mamy pomiędzy sobą zdolnych mówców, którzy potrafią zdobyć się na entuzjazm i przekonywać tłumy; rozpowszechniać będą pomiędzy ludem, oznajmiając im zmiany, jakie mają zajść a które urzeczywistnione dadzą szczęście całemu rodowi ludzkiemu.
Przez złoto i pochlebstwa pozyskamy proletariat, który się podejmie zniszczyć kapitalizm chrześcijański. Przyrzekniemy robotnikom płacę o jakiej nigdy nie marzyli, podniesiemy jednak równocześnie ceny towarów potrzebnych, tak iż nasze zyski będą jeszcze większe.
W ten sposób przygotujemy Rewolucję, którą chrześcijanie sami będą prowadzili, a z której my będziemy zbierać owoce.
Przez nasze szyderstwo i nasze napaści ośmieszymy i zohydzimy ich księży; ich religia stanie się tak samo śmieszna i wstrętna, jak ich kler. Będziemy więc także panami ich dusz, bo nasze nabożne przywiązanie do naszej religii i naszych obrządków wytwarza wyższość naszą i wyższość naszych dusz. (Film „Kler”)
Posłaliśmy już naszych ludzi na wszystkie ważne posterunki. Postaramy się dostarczyć gojom adwokatów i lekarzy; adwokaci są wtajemniczeni we wszystkie interesy; lekarze raz wprowadzeni w dom, stają się spowiednikami i kierownikami sumienia.
Ale przede wszystkim tam zajmujmy stanowiska, gdzie można nauczać. Przez nauczanie możemy wszczepiać idee, które są nam potrzebne, przygotowując umysły do naszej wygody.
Jeżeli jeden z naszych wpadnie nieszczęśliwie w szpony sprawiedliwości u chrześcijan, śpieszmy mu z pomocą, znajdźmy tyle świadectw, by go uwolnić od jego sędziów, czekając cierpliwie, aż się sami staniemy sędziami.
Monarchowie chrześcijańscy, nadęci ambicjami i próżnością, otaczają się zbytkiem i liczną armią. My dostarczymy im potrzebnych pieniędzy, których domaga się ich szaleństwo i będziemy ich trzymali na smyczy.
Starajmy się nie przeszkadzać małżeństwu naszych ludzi z chrześcijankami, bo przez nie dojdziemy do kół najwięcej dla nas zamkniętych. Jeśli nasze córki wyjdą za gojmów, nie będą nam mniej użyteczne, bo dzieci z matki żydówki należą do nas.
Szerzmy idee wolnych związków, by zniszczyć u kobiet chrześcijańskich przywiązanie do zasad i praktyk religijnych.
Od wieków synowie Izraela, pogardzani i prześladowani, pracowali, by sobie utorować drogę do władzy. Dobiegają kresu. Badają życie ekonomiczne przeklętych chrześcijan; ich wpływ jest przeważający w polityce i obyczajach.
W godzinę oznaczoną, zawczasu, rozpętamy Rewolucję, która rujnując wszystkie klasy chrześcijaństwa, ujarzmi nam wszystkich chrześcijan. I tak dopełni się obietnica Boża dana swojemu ludowi.”
Z kolei w innym tekście „Żydzi i kahały”, Wilno, 1870, zamieszczonym w tym samym zbiorze, czytamy:
„Bracia! Od wielu lat trwa walka narodu żydowskiego o panowanie nad światem, które przyrzeczono już Abrahamowi. Krzyż odebrał je od nas: jesteśmy wszędzie prześladowani i poniżani, wytępić nas jednak nikt nie zdoła. Owszem, jesteśmy wszędzie, rozproszeni po całej kuli ziemskiej. To dowód oczywisty, iż cała ziemia, wszystkie kraje powinny należeć do nas, do narodu wybranego. Nie o samą ziemię jednak chodzi: wszystko złoto, jakiekolwiek i gdziekolwiek się znajduje, powinno być naszą własnością i to nastąpi niebawem. Wtedy władza nad całym światem znajdzie się w naszych rękach i spełni się to, co Abrahamowi przyrzeczono.
Złoto! Wszak to siła i władza nad światem, radość, upojenie i nagroda najwyższa.
Osiemnaście wieków należało do naszych wrogów; następne jednak będą niepodzielnie naszym udziałem, będziemy władcami całego świata!
Dość jest rzucić już dziś okiem na Europę: posiadamy większość złota, kilka miliardów franków, w tylu miastach: Paryż, Londyn, Hamburg, Berlin, Wiedeń, Rzym, Neapol, Amsterdam, Petersburg – wszystko to już nasze! Samych Rotszyldów tylu posiadamy, a inni potentaci pieniężni – w różnych miastach Europy i Ameryki.
Wszystkie państwa, wszyscy prawie panujący zadłużyli się u Żydów po uszy i są od nich zależni. Giełda reguluje te wszystkie długi. Odraczamy terminy ich płatności, udzielamy nowych pożyczek dla rządów, abyśmy je coraz silniej trzymali w swych rękach. Lecz nie sami tylko panujący; musimy uzależnić od siebie: prezydentów rzeczypospolitych, ministeria, parlamenty; wszystko to powinno nam się poddać, powinno ulegać naszej władzy jeszcze bardziej, niż dzisiaj, zupełnie absolutnie, bezwzględnie, bezapelacyjnie.
Powinniśmy ująć w swe ręce – rzecz oczywista – wszystko to, co się nam jeszcze wymyka, a więc: resztę kapitału, wszystkie koleje żelazne, całą żeglugę, wszystką ziemię, lasy, bogactwa mineralne, resztę fabryk. Musimy kierować dowolnie dochodami skarbów państwowych, budżetami wszystkich krajów, nie wypuszczając ze swych rąk ceł i podatków.
Bardzośmy błądzili dotąd, lekceważąc własność ziemską, ten istny kapitał żelazny. Trzeba to naprawić; niech każdy z nas uzna za swój obowiązek zawładnąć jak największym obszarem ziemi w każdym kraju, w każdej części świata. Powinniśmy w tym celu dążyć do zrujnowania większej własności ziemskiej; na im mniejsze działki je poćwiartujemy, tym łatwiej będzie wykupić własność ziemską, zawładnąć nią całkowicie”.
Dziwi w tym kontekście entuzjazm niektórych hierarchów dla talmudystów, którzy już w XIX wieku nie kryli się ze swoją otwartą nienawiścią do chrześcijaństwa.