Co autor miał na myśli

Zobowiązałem się rozwinąć (w oddzielnym wpisie) akapit - element kończący mój stosunek do podgrzewania męczeństwa Księdza Jerzego do bieżącego partyjniactwa. Tak! Jest potrzeba przypominania konsekwencji, układania się ponad głowami. Trzeba też uszanować wolę suwerena, w tym przypadku Kościoła katolickiego. Historykowi nikt nigdy nie odmówi prawa do ostatecznego wyjaśnienia, a i chętnym uczniom każdy nauczyciel poda ustalone fakty. Więcej: każdy może np. u nas zamieścić swój, a nie pożyczony, komentarz czy opinię. To przypadek p. Piotra. Jakaś maskarada. Nie zdarza się temu panu przedstawiać własnych poglądów. Celuje w podrzucaniu różnego rodzaju wrzutek w tym ni z gruszki ni z pietruszki. Lekceważy nas – nasze miejsce do budowania naszej niepożyczonej pozycji.

W tym miejscu przechodzę do drugiego zjawiska. Jeszcze bardziej toksycznego i katastrofalnego w swej konsekwencji. Doprowadziło nas do rozbiorów i niewoli. A po odzyskaniu wolności do dziś stanowi obszar braku zaufania.

Bardzo ubolewam nad tym, że w swej narodowej przywarze zawsze jesteśmy mądrzejsi i zawsze mamy swoje zdanie. Mówią: tam, gdzie spotka się dwóch Polaków, będą trzy zadnia. Nie ma u nas świętości, nie ma posłuszeństwa władzy. Patrz Szwab bądź Żyd. Dwa przykłady naszych sąsiadów i sił, które na nas oddziaływały, którym zawdzięczamy pracowitość i cwaniactwo.

Do metrum.
Solidarność: 10-milionowy narodowy ruch poddawany, sterowany, zawłaszczany przez mniejszości polityczne z tego samego powodu, z powodu kontroli nad ruchem, który mógłby w przyszłości zaszkodzić usadawiającym się nad Wisłą interesom. Jeśli się przyjrzeć, to wyjdzie nam, że zwalczanie i nieuznanie Solidarności jako narodowej wartości jest realizowane nie pośród naszych wrogów, a przez nas, polskich panów–idiotów, którzy na złość mamie uszy odmrażają.

Obraz jest jaskrawy z tego względu, że we wskazanej sytuacji obywatel wycofał się z życia politycznego – zostawił pole mniejszościom, które dzięki środkom masowego przekazu zawłaszczyły przestrzeń. Tak oto wylądowaliśmy w PC - Porozumieniu Centrum, grupie mało rozgarniętych osobników, które zniszczyły, spaliły mosty potencjalnego narodowego porozumienia. Likwidowali (np. profesora Chrzanowskiego) w swej naiwności myśląc, że służą dobrej sprawie. Ziomków umniejszali do potrzeb ówczesnego układania „Żydów” czy „Chamów”.

Po latach towarzystwo połapało się w błędzie i wylądowało w pułapce ofsajdowej - bez wyjścia. Dziś jest to katastrofa. Stan gorszy niż za Gierka z 1972 roku. Upadamy. Jednak to PiS i jego rozsądna część pośród drugiego szeregu i partii koalicyjnych, które wedle mojej oceny powinny się rozszerzyć o Federację, stanowią dzisiejszy polityczny autorytet, który mamy współtworzyć chronić służyć mu. Nieważne osobiste rozczarowania, doznane szkody, zdrady. Ważne ułożyć się po stronie jak nazywam IV konspiracji.

Podstawowy element polskiego piekła. Żaden konkurent PiS nie powie, że uwłaszczanie obywateli to rzecz, jakiej jeszcze nie było, a robili to wszyscy dziś mocni w gospodarce i polityce. Problem nie jest w 500+, a we wspólnej trosce o jak najszybszą możliwość ubruttowienia tego okresu, podnoszenia godności szarego człowieka. Jakie są konsekwencje? Albo powtórka z upadku Gierka, albo nowy starszy brat (USA) dopilnuje, aby system się zaksięgował to znaczy, że na śmietnik idą ci, którzy robili zadymy z powodu rzekomego socjalizowania gospodarki. Obecna władza ryzykuje, to prawda, ale działa w dobrej intencji. Już widać, że jeśli upadnie to z ręki ziomków, a nie obcych.

witold k

25 października 2019