Lech Wałęsa – Bolek & Krzysztof Bęgowski – Anna Grodzka

Czy można porównać te dwie wydawałoby się różne postaci? Myślę, że można, nawet trzeba. Tak Lech Wałęsa jak i Krzysztof Bęgowski stali się, jak rozumiem mimo woli, marionetkami wielkiej gry. Obie te osoby, należy to powiedzieć wprost, to wygodne postaci dla tzw. agentury wpływu.

Wtedy 1983 rok (nagroda Nobla), prosty robotnik na szczytach! To kapitalny materiał ideologicznego manipulowania polską gawiedzią na jej skraju przed upadkiem. Dziś upada ideologia homosiów, jednak na peryferii, w Polsce, można jeszcze poprzez medialny – ideologiczny dyktat - pokazać, gdzie jest miejsce tych, którzy nie podporządkowują się politycznej poprawności.

Na złość wszystkim troszczącym się o przyszłość Polski, po tzw. upadku komunizmu, wsadzono nam na szczyt osobę, która nie dorosła do pozycji, na którą wsadzili ją, rękami… „geremków z kiszczakami” (żydy z chamami – puławianie z natolińczykami) gracze główni. Wsadzili, dla sobie znanych celów… zachowania ciągłości wpływu na bieżącą politykę. Nie przeszkadzało to „okrągłostołowcom”, że Lech Wałęsa nie ma kwalifikacji, że jest agentem komunistycznych służb.

Dziś są tacy, którym nie przeszkadza to, że Krzysztof Bęgowski to oryginalny przykład biznesowej marionetki czasu przełomu – nazywam takich Wyrodne Dzieci III RP. Że w medialnej skórze Grodzkiej nie ma kwalifikacji do merytorycznej pracy w parlamencie, co w przypadku niefunkcyjnego parlamentarzysty można znieść, jednak ustawienie takiej osoby na funkcji w prezydium Sejmu jest policzkiem wymierzonym w podatnika.

Jej (Grodzkiej) zaletą, podobnie do sławetnych traktorzystek i junaków czy Bolka, jest fakt przydatności w wojnie ideologicznej /czytaj: operacyjnym sposobie zdobywania politycznych celów/. Bolek podobnie do Grodzkiej, to narodowy skarb, którego nie wolno tykać. Owszem, to skarby! Pytanie tylko: czyje i w jakim celu chronione.

witold k

5 lutego 2013