Benedykt Czuma nie żyje

Zmarł Benedykt Czuma, działacz opozycji PRL
Benedykt Czuma był m.in. jednym z doradców Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego. W 2016 został Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Zmarł w wieku 82 lat.

16 listopada zmarł Benedykt Czuma uroczystości pogrzebowe rozpoczną się 21 XI o godz. 13ej w kościele pw. Najświętszego Sakramentu (przy ulicy Sobótki 11 w Łodzi) Następnie o godzinie 14.15 Benedykt Czuma zostanie pochowany na cmentarzu Św. Rocha przy ul. Zgierskiej 141.

***

Benedykt Czuma, ur. 27 stycznia 1941 w Niepołomicach. Absolwent Politechniki Warszawskiej. W 1965 r. współtworzył tajną organizację niepodległościową „Ruch”, w ramach której m.in. należał do nieformalnego zespołu kierującego, przewodził środowisku łódzkiemu, uczestniczył w zjazdach oraz przygotowaniach do podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie.

20 czerwca 1970 r. – aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy skazany na karę 6 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w Zakładzie Karnym w Strzelcach Opolskich do chwili zwolnienia na mocy amnestii we wrześniu 1974 r.
W 1977 r. ponownie zaangażował się w działalność opozycyjną – przystąpił do Nurtu Niepodległościowego oraz Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
W latach 1977–1981 w ramach ROPCiO był m.in. członkiem Rady Sygnatariuszy, organizował spotkania Klubu Swobodnej Dyskusji i prowadził Punkt Konsultacyjno-Informacyjny.

Od września 1980 r. należał do NSZZ „Solidarność”, którego struktury współtworzył w miejscu pracy – Zakładzie Doświadczalnym Techniki Medycznej w Łodzi, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Założycielskiego, a następnie Komisji Zakładowej. Był jednym z doradców Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego, a w maju 1981 r. wszedł w skład Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej, uczestniczył jako delegat w I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku.

13 grudnia 1981 r. został internowany, do 8 lipca 1982 r. przebywał w ośrodkach odosobnienia w Łęczycy i Łowiczu. Po wyjściu na wolność przewodniczył tajnej Komisji Zakładowej „Solidarności” w ZDTM. W drugiej połowie lat 80. współpracował z jawnym Prezydium Zarządu Regionalnego Ziemi Łódzkiej. W latach 1970–1988 podlegał inwigilacji ze strony Służby Bezpieczeństwa.