Oświadczenie

13 grudnia

Niektórzy historycy po wielu latach od słynnego 13 grudnia próbują relatywizować a nawet tłumaczyć wprowadzenie stanu wojennego. To niedopuszczalne.
Stan wojenny został wprowadzony na terenie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uchwałą Rady Państwa, podjętą w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku (co było niezgodne z Konstytucją PRL-u).

Było to siłowe działanie komunistycznych władz, zmierzające do rozbicia cieszącego się masowym poparciem Polaków Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.

W regionie piotrkowskim w nocy z 12 na 13 grudnia 42 osoby a do końca trwania „stanu bezprawia” 45 zostały internowane. Pomoc internowanym i ich rodzinom organizowali działacze „Solidarności” i Kościół katolicki. Miejscem spotkań patriotycznych i mszy za Ojczyznę były: klasztor oo. jezuitów w Piotrkowie Trybunalskim z o. Remigiuszem Wysockim, kościół św. Rodziny w Tomaszowie Mazowieckim, parafia św. Lamberta w Radomsku, parafie na osiedlu Dolnośląskim i w dzielnicy Grocholice w Bełchatowie. W Lubochni działał Instytut Kultury Chrześcijańskiej.

14 XII 1981 w proteście przeciw wprowadzeniu stanu wojennego i internowaniu działaczy „S” odbyły się krótkotrwałe strajki w piotrkowskiej Fabryce Maszyn Górniczych Pioma, radomszczańskich Zakładach Przemysłowych im. Komuny Paryskiej i Zakładach Przemysłu Meblarskiego im. Gwardii Ludowej, w tomaszowskich ZPW Tomtex i Zakładach Przemysłu Skórzanego Skogar oraz w Odlewni Żeliwa w Koluszkach (tu protesty trwały do godz. nocnych). Z organizatorami przeprowadzano rozmowy ostrzegawcze.

Brak czasu nie pozwala mi opowiedzieć o wszystkim co działo się w moim regionie. To był czarny dzień w naszej historii. Pamiętajmy aby się nie powtórzył.

Grzegorz Lorek - Poseł na Sejm

13 grudnia 2022