Powstania: Warszawskie…

Chciałbym zatrzymać nas nad fenomenem polskim dokładnie katolickim – lewica powie demokratycznym cała reszta; wolnościowym, niepodległościowym i co tam jeszcze. W tych przymiotnikach nie idzie o różnice a wyróżnianie się. Pomijam tu źródła finansowania poszczególnych, że tak powiem idei (w tym marionetek - polityków), choć to właśnie finansowanie ma zasadnicze znaczenie w tym, że nie byliśmy nie jesteśmy wstanie powrócić do pozycji hegemona w katolickim (powszechnym) rozumieniu. Mowa tutaj nie o faktycznym stanie a rzeczywistej – bieżącej świadomości pod strzechą.

Tak oto dobrnąłem do politycznej decyzji; co do Godziny „W”. Nie można było inaczej. Warszawiacy chcieli się bić o Wolność i lepszą pozycję w nowej rzeczywistości – dalszej realizacji ponad naszymi polskimi głowami a dotyczącymi naszych głów. To nadzieje pomimo beznadziei pchały młodzież do Powstania dokładnie tak jak mojego dziadka Kaźmierza Króla do pomocy, leczenia wpierw żołnierzy i partyzantów 25 Pułku Armii Krajowej a potem Powstańców i warszawiaków idących w kraj - opuszczających zniszczoną Warszawę.

Ale nie o tym w tym wpisie.

O tym, że wszystkie konspiracje, powstania czasu niewoli i nam współczesne swe źródła, moc i determinację mają w drugim i kolejnym szeregu naszej politycznej, narodowej wspólnoty. Nasze państwowe, narodowe, religijne przywódco zawsze wykazywało się właśnie katolicyzmem – demokracją - popuszczaniu tych źródeł, celów, których nie można było dłużej powstrzymywać, bo i tak by zaistniały. Bez rozkazu nie byłoby rozmowy o zakończeniu Powstania. Niemcy nie uznaliby Powstania i Powstańców.

To nasz testament; jest jeszcze wyrzut sumienia. Rzecz jaka zaistniała i nie może się powtórzyć. Mowa o pójściu na śmierć żołnierza, policjanta a za tym urzędnika. Pisałem o tym kilka razy.

Żołnierz walczy do końca a na końcu sam odbiera sobie życie. Polski żołnierz dał się zabić – strzałem w tył głowy. Musi to jasno wybrzmieć. To pokazanie lojalności narodowej i weksel dla państwowości.

witold k

2 sierpnia 2022