Wołkowe „Życie” – autentyczny konserwatyzm czy próba jego kanalizacji?

Niejasną postacią pozostaje dla mnie redaktor naczelny tego dziennika – Tomasz Wołek. W 1996 r. przestał być redaktorem naczelnym „Życia Warszawy”, po wygranej w wyborach prezydenckich w 1995 r. Aleksandra Kwaśniewskiego. (Wołek działał wówczas w sztabie wyborczym Lecha Wałęsy). Dziennik zdobył sobie popularność zwłaszcza cyklem artykułów „Wakacje z agentem” , w których opisywał wspólne wakacje rosyjskiego szpiega, Władimira Ałganowa i Aleksandra Kwaśniewskiego. Kwaśniewski wytoczył gazecie proces, który wygrał. Gazeta ta posiadała całkiem dobrych publicystów: Cezarego Gmyza, Wojciecha Roszkowskiego, Piotra Semkę, Wojciecha Sumlińskiego, Łukasza Warzechę. Wymieniam tylko tych najbardziej znanych. „Życie” było wówczas zdecydowanie antykomunistyczne. Sam Tomasz Wołek, Michał Kamiński i Marek Jurek zaimponowali mi w 1999 r. spotykając się w Wielkiej Brytanii z gen. Augusto Pinochetem, co spowodowało histeryczny wrzask polskiej i międzynarodowej lewicy (zostali czynnie znieważeni w Polsce przez lewackich chuliganów). Ciekawe były także artykuły na tematy kulturalne i religijne.

W 2001 r. „Życie” przestało wychodzić. Podjęto potem nieudaną próbę jego reaktywacji w latach 2004 – 2005. Straciło jednak już swoją ostrość z wcześniejszych lat, chociaż redaktorem naczelnym pozostał Tomasz Wołek. Zatrudniono jednak tam takiego „geniusza obiektywizmu”, jak Tomasz Lis. Wypisywano, że celem staje się”zachodnia prawica, dotychczas atakowana za ideową miękkość”. W dziale religijnym felietony pisywał sztandarowy dla katolewicy, abp Józef Życiński. Po tym skręcie w lewo nie pomógł odzyskać czytelników nawet bardzo dobry artykuł o imprezie wigilijnej Jolanty Kwaśniewskiej z kluczowymi postaciami tzw. afery Orlenu – Andrzejem Kuną i Aleksandrem Żaglem w 1995 r.

Mnie natomiast zastanawia dzisiejsza sympatia redaktora Wołka dla michnikowszczyzny. Stąd tytułowe pytanie.

Jacek: cenzurzenie.blog.onet.pl/

20 maja 2013