Skip to main content

Szczególna 39.rocznica

portret użytkownika Z sieci
Solidarnosc_logo.gif

Polskie Radio przypomniało mi o szczególnej rocznicy. Wczoraj minęło 39 lat od dnia, w którym Sąd Wojewódzki w Łodzi skazał Andrzeja Słowika i mnie za „kontynuowanie działalności w warunkach stanu wojennego” (art.46.1) oraz za „kierowanie akcją protestacyjną” (art.46.2) w oparciu o przepisy Dekretu o stanie wojennym. Otrzymaliśmy po 4,5 roku więzienia plus 4 lata pozbawienia praw publicznych (ta część wyroku miała się zacząć po wyjściu z więzienia). Sąd Najwyższy PRL w swej szczególnej łaskawości podwyższył wyrok więzienia do lat 6. Bronili nas (za darmo!) najlepsi łódzcy adwokaci. Uzasadniali, że nie możemy zostać skazani, ponieważ Dekret został opublikowany, gdy już siedzieliśmy w areszcie, a dwie fundamentalne zasady prawa karnego w naszej cywilizacji głoszą, iż PRAWO WSTECZ NIE DZIAŁA oraz że NIE MOŻNA SKAZAĆ ZA CZYN, KTÓREGO PRAWO (w momencie popełnienia) NIE ZABRANIA. Komunistyczne sądy tym się nie przejmowały. Rewizja wyroku na nasz wniosek dokonała się w r. 1990. Sąd Najwyższy RP podzielił argumenty o bezprawności naszego skazania. Nieprzyjemnym zgrzytem był fakt, że w składzie orzekającym znalazł sędzia mający „na koncie” wyroki skazujące za działalność opozycyjną w stanie wojennym. Udało się go wykluczyć z tego składu orzekającego, ale status sędziego Sądu Najwyższego zachował… Dziś wszystkie wyroki skazujące za działalność opozycyjną w PRL uważane są za bezprawne z natury rzeczy.

PS wyjątek od wspomnianych zasad stanowią zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie komunistyczne – gdyż bez względu na ówczesne przepisy, naruszały one uniwersalne zasady sprawiedliwości. Dlatego np. Trybunał Norymberski mógł skazywać zbrodniarzy niemieckich, choć nie naruszali oni praw obowiązujących w III Rzeszy.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

31 grudnia 2020

5
Ocena: 5 (2 głosów)
Twoja ocena: Brak