17.września 1980 zgromadzeni w Gdańsku przedstawiciele Międzyzakładowych Komitetów Strajkowych (MKS), Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich (MKZ) i Międzyzakładowych Komisji Robotniczych (MKR) podjęli decyzję o powołaniu Krajowej Komisji Porozumiewawczej. Oznaczało to utworzenie wspólnego związku zawodowego obejmującego swym zasięgiem cały kraj. KKP stanowiła jego władzę naczelną. Związek przyjął nazwę: Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” i pod tą nazwą wystąpił do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z wnioskiem o rejestrację. Była to decyzja przełomowa. Władze PRL podpisując tzw. Porozumienia Sierpniowe w Szczecinie, Gdańsku i na Śląsku zakładały, że powstaną nowe związki zawodowe o zasięgu regionalnym, a nie jednolity związek o zasięgu krajowym. Droga nowego związku zawodowego była „wyboista”. Najpierw próba wpisania do Statutu zapisu o „kierowniczej roli partii” komunistycznej, potem ponad rok prowokacji, wreszcie wprowadzenie stanu wojennego. W tym procesie związek zawodowy stał się organizacją przywódczą powstania narodowego. Zwycięskiego po kilku latach.
Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/
19 września 2019
- Blog
- Zaloguj się lub Zarejestruj by móc dodać komentarz