Pomysły Pana Premiera na reformę administracji są złe

Pisałem już o tym, że p. Premier nie powinien przekształcać wiceministrów w zawodowych urzędników. Czyżby nie odnotował tego, że to dzięki temu, że poprzedni wiceministrami byli w strukturze politycznej i jako tacy, byli zobowiązani podać się do dymisji wraz Premierem poprzedniego rządu? I tego jeszcze wcześniejszego? Że dzięki temu mógł „umeblować” swój gabinet ludźmi, do których miał zaufanie? Gdyby nie to, musiałby on (i jego poprzedniczka) po dzień dzisiejszy być w sporach w Sądzie Pracy chroniącym pracowników przed „nieuzasadnionym zwolnieniem”. Musiałby się zmagać z „nagłymi zachorowaniami” zastępców, których trudno byłoby oddalić i którzy przyjęliby strategię przeczekania.

Administracja publiczna to nie są kadry komercyjnego banku ani członkowie jego Zarządu i Dyrekcji. Więc lepiej nie „poprawiać” tego , co działało nieźle. Przypomnijmy: w USA wraz ze zmianą Prezydenta stanowiska traci kilka SETEK zatrudnionych w administracji państwowej. I jest to normalne – Prezydent (ani polski premier) nie może funkcjonować w środowisku, do którego nie ma zaufania politycznego i osobistego.

Nie należy też likwidować Gabinetów Politycznych – tego najbliższego otoczenia Premiera czy Ministra, które swym własnym losem ściśle powiązane jest z szefem rządu czy resortu. We wrogim i podzielonym politycznie świecie polityk nie może całkowicie polegać na lojalności takich „urzędników” jak np. Rzecznik Prasowy Rządu czy Ministerstwa. Biura Prasowe i ich Dyrektorzy to mogą być urzędnicy zawodowi – ale Rzecznik musi być związany lojalnością polityczną i osobistą z szefem. Szef musi też mieć swobodę w doborze doradców oraz osób, które mogą go reprezentować w sytuacjach wymagających szczególnej ostrożności, taktu i lojalności.

Jeśli ktoś tego wszystkiego nie rozumie – to mogę mu tylko współczuć. Cenę zapłaci albo on albo jego następcy – a w sumie ucierpi sprawność i spójność Rządu.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

16 marca 2018