Kultura polityczna?...co to jest?

Wstaję codziennie o tej samej porze... niezbyt późno, ale też nie "z kurami", bo po co? Pięć minut gimnastyki i lekkie śniadanko przed telewizorem, gdzie najpierw oglądam bieżące wiadomości, potem krótki przegląd prasy i jeszcze rozmowa z politykiem; jeszcze minuta, dwie i...koniec!, wyłączam telewizor, już dłużej nie mogę! Ciągle to samo, znów winni są "oni"; jeśli mówi przedstawiciel rządu, to winna trudnej sytuacji jest opozycja, bo przeszkadza. Jeśli przepytywany /chyba przesłuchiwany, bo to coraz częściej tak wygląda/ przez dziennikarza jest przedstawiciel partii opozycyjnej, to - oczywiście - cała wina za całe zło leży po stronie rządzących. Już dawno wyszedłem ze skóry polityka starając się być tzw. "normalnym obywatelem" /czy to w ogóle możliwe?/ i staram się z boku oceniać sytuację obiektywnie. Ale się nie da! Polityka jest już tak zaplugawiona, politycy tak zakłamani, a dziennikarze tak żądni sensacji, że aż się ślinią i zadając pytanie, sami swojemu rozmówcy na nie odpowiadają, a potem zadają następne, itd., itd. Odczuwam w tym wszystkim dojmujący brak kultury politycznej.

Nie zamierzam używać tutaj nazw partii politycznych, bo nie chcę robić im darmowej kampanii, nie wymieniam też nazwisk polityków, bo na to nie zasłużyli - średnio inteligentny internauta i tak wie o kogo chodzi. Ale popatrzmy i oceńmy: oto polityk - lewicowiec, szykujący się do eurokampanii robi sobie zdjęcie na okładkę czasopisma, na którym pokazuje fragment zarostu na klatce piersiowej; idiota - nie wie, że 65% mężczyzn na świecie ma owłosioną klatkę piersiową, więc po co się chwalić? Oto prawicowiec, który "zaliczył" w swym politycznym życiu ok. 10 partii, obrzuca kandydatkę do Europarlamentu inwektywami z powodu nazwiska, które ma po mężu, a które nie brzmi po polsku, sam zaś ma w dowodzie osobistym imiona zapisane w wersji anglosaskiej. Oto kandydat partii chłopskiej /czy na pewno?/, który ma tyle wyroków, co ja /na szczęście/ włosów na głowie, mówi jak bardzo jego partii i przede wszystkim jemu samemu zależy, aby Polska liczyła się w Europie, choć jeszcze kilka lat temu dałby się "pochlastać" byleby Polska do Europy nie weszła właśnie. I jeszcze ten bulterier-opozycjonista, który na każdego znajdzie "haka" /dziadek z Wermachtu to akurat jeden z jego mniejszych haczyków/ i jego częsty adwersarz z partii rządzącej, co tak często wywołuje skandale z wibratorem w ręku i nie tylko. Toż to gorzej niż cyrk, burdel i wesołe miasteczko w jednym. A popatrzmy teraz na spoty wyborcze: jeżeli ktoś zapragnąłby zaczytywać się w literaturze kłamstw, to ma nie lada okazję. W spotach są tylko kłamstwa, puste hasła i zafałszowany obraz konkretnej partii. Na banerach zaś uśmiechnięte twarze tych, którzy już nieraz udowadniali, że są tylko politycznymi graczami /nie wszyscy, na szczęście/ żądnymi władzy, kariery za wszelką cenę i, oczywiście...kasy.

Co to wszystko ma wspólnego z kulturą polityczną? Ano, nic właśnie i w tym jest problem, albowiem oni wszyscy oczekują od nas, wyborców, że zagłosujemy na nich i tylko na nich, pośrednio także na ich partie i kariera będzie się dalej kręcić. Nie łudźmy się: żadna partia nie będzie nas odpowiednie reprezentować w Europarlamencie - nie dajmy się na to nabrać. Liczyć możemy jedynie na mądrych ludzi, prawych obywateli, wybitnych specjalistów, bo politycy pokazali już nieraz, że nie znając się na niczym chcą o wszystkim decydować... jak to wychodzi w praktyce, każdy wie. Nas, Polaków w żaden sposób nie urządza to, że w Eroparlamencie będzie przewaga naszych posłów z tej czy innej partii - liczyć się będzie człowiek, jego wiedza, odpowiedzialność i prawość, choć na to coraz mniej możemy liczyć. A kultura polityczna?... a co to jest? Politycy, jak widzimy to na co dzień, nie wiedzą, bo gdyby wiedzieli...ech, szkoda słów!

Trybun

25 maja 2009