Trzej Królowie – kim byli. Oraz – ilu ich było?

Pobożna tradycja w naszym Kościele przekazuje, że było ich trzech. Były próby kwestionowania tej liczby i to od czasów najdawniejszych po współczesne. W niektórych legendach mowa o 12, a nawet 13 (z tym, że jeden się zagubił i zdążył dopiero na Ukrzyżowanie). Pan poseł Ryszard Petru uznał, że było ich 6. Mógłby się powołać (gdyby mu wiedzy starczyło) na fresk na ścianie dobrze zachowanych ruin kościoła w Kapadocji – gdyby nie to, że tamtych sześciu, to trzech, ale kolejnych scenach Hołdu. W Ewangelii nie napisano o ich liczbie. Wyprowadzono ją z liczby-rodzajów darów tam wymienionych: złota, kadzidła i mirry. Pobożna legenda, wspierana także proroctwami na kartach Starego Testamentu, wypełniła lukę. Orzeczono, że Królowie – Mędrcy pochodzili z trzech kręgów cywilizacji, z trzech grup etnicznych: jeden był Azjatą (zapewne z Persji), drugi – Afrykaninem (zapewne z Etiopii), a trzeci Europejczykiem (zapewne greckiego Tarsu lub Cypru). O miejsce pochodzenia Mędrców (oraz ich wiecznego spoczynku) rywalizuje kilka miejscowości na terenie Półwyspu Arabskiego, Azji Mniejszej oraz Iranu i Indii, a nawet Kaukazu i Chin. Wskazywane są miejsca, w których mieszkali, gdzie się zebrali, dokąd powrócili i gdzie były ich groby. Fakt, że przypisano im różne pochodzenie etniczne wzmacniał przekaz o uniwersalnym charakterze Objawienia. Byli Mędrcami – prawdopodobnie astrologami, obserwującymi gwiazdy i upatrującymi w nich znaków od Boga. Uniwersalizm Objawienia wzmocniony został legendą dotyczącą wieku Mędrców: jeden z nich miał być starcem, drugi mężczyzną w sile wieku, a trzeci młodzieńcem. Liczba TRZECH i zróżnicowanie wieku Mędrców znajduje szczególne potwierdzenie w Relikwiach znajdujących się w Katedrze w niemieckiej Kolonii. Z pielgrzymki do Ziemi Świętej przywiozła je św. Helena, matka Konstantyna Wielkiego, cesarza Imperium Rzymskiego. Dodajmy, że wg prawosławnych zakonników z Góry Athos zachowały się Dary Trzech Króli. Pozostawać miały najpierw w rodzinie Maryi i Józefa, a potem w skarbcu cesarzy bizantyjskich. Kilka lat temu mnisi postanowili pokazać je wiernym chrześcijańskim w różnych krajach – w Grecji, Rosji, Ukrainie i Białorusi. Okazało się, że jest to kilkanaście naszyjników, w których złote blaszki przeplatają się z oprawionymi w kruszec drobinami kadzidła i mirry. Badania naukowe potwierdziły, że jest to perska robota jubilerska z I w. AD.

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/