Brak konkurencji cenowej na rynku leków uderza w pacjentów. Instytut Globalizacji

Wydawnictwo JWC
http://www.jwc.com.pl/wykaz_lekow_refundowanych_i2012,k,1,p,45.html
którego twórcami i właścicielami są piotrkowianie, od wielu lat publikuje książki, niezbędne w pracy lekarzy i farmaceutów. Książka "Wykaz Leków Numer I/2012" może bardzo przydać się również pacjentom.
A poniżej fragment przedmowy do nowego wydania.

"Od Redakcji

Celem tej książki jest przedstawienie w wygodnej formie wszelkiej informacji potrzebnej lekarzom do racjonalnego wyboru leku i wystawienia recepty, a aptekom do zrealizowania tej recepty we właściwy sposób. Odkąd zaczęto liczyć pieniądze wydawane na refundację leków, recepta lekarska oprócz tradycyjnej roli „zamówienia” w aptece produktu leczniczego jest też rodzajem dokumentu księgowego, służącego rozliczeniom finansowym z ubezpieczycielem. Z tej to przyczyny recepta musi spełniać wymogi formalne umożliwiające rozliczenia finansowe w systemie refundacji. Wymogi te mogą być bardziej lub mniej racjonalne, a nawet zupełnie głupie, zależą bowiem od systemu rozwiązań przyjętych w ustawie refundacyjnej, a ta obecnie wchodząca w życie jest jedną wielką porażką.
Dotychczasowy system nie był dobry, od początku miał swoje „wady konstrukcyjne”, a od kilkunastu lat poprawiany, naprawiany i łatany składał się już tylko z samych łat, więc wymagał zastąpienia przez nowy. Zajmując się tą materią i redagując tę książkę od 20 lat mieliśmy świadomość konieczności reform i wielokrotnie o tym pisaliśmy, jednak kierunek zmian przyjęty niemal rok temu, a dziś wchodzący w życie budził od początku wątpliwości. Teraz już widać, że skutki nowej ustawy są opłakane, a będzie jeszcze gorzej; dziwne jest że tego szaleństwa nikt w porę nie powstrzymał. Dotychczasową wysokość opłaty pacjentów za leki ministerstwo szacowało na podstawie cen maksymalnych i twierdzi, że w porównaniu z nimi opłaty przy kasie po 1 stycznia pozostały średnio na tym samym poziomie, oznacza to że realnie wzrosły średnio o około 15 procent, bowiem ceny maksymalne były dotychczas wyższe od rzeczywistych, a zatem opłaty pacjenta przy kasie niższe niż szacowane. Hurtowniom leków i ich sieciom aptecznym tuczącym się do woli rabatami i importem skończyło się eldorado dowolnych marż; na otarcie łez mają na razie marżę zawyżoną. Apteki nie dostaną już tańszych leków i nijak będzie szukać dodatkowego zysku. Lekarze będą jeszcze więcej i dłużej pracować wypełniając formularze recept, a i tak pacjenci będą pomstować na nich kursując w tę i z powrotem, apteki zaś wyrzekać na lekarską ignorancję. Producenci tańszych leków generycznych mają teraz znikome szanse konkurowania z droższymi markowymi lekami, bo nie dość że NFZ dopłaca do droższych więcej (!) to jeszcze pay back jest dotkliwszy dla mniejszych graczy na rynku. Zapowiadane oszczędności NFZ zostaną wykorzystane w przyszłości na jeszcze więcej leków w refundacji – czym się ostatnio dumnie szczyci minister zdrowia – no dobrze, a właściwie to co by się niby miało z nimi stać? Przecież to nasze pieniądze składkowe.
Dzielenie skóry na niedźwiedziu – bo i tak z pewnością żadnych oszczędności nie będzie. Musiały by się wziąć z negocjacji cen leków między ministerstwem zdrowia a producentami leków, a nikt w tej grze nie powinien stawiać na ministerstwo. Takie negocjacje nie są żadnym novum – ministerstwo negocjuje ceny ustawowo od dawna, a leki są droższe niż mogłyby być i jeszcze drożeją. Negocjacje cen w wykonaniu ministerstwa to gra dotychczas niezmiennie kończąca się porażką. Faktów nie zmieniają dobre intencje, propaganda sukcesu, ani inne syzyfowe wysiłki – w tej grze słabszy zawsze przegra. W ostatnich latach wynegocjowane ceny leków były wyższe od rzeczywistych stosowanych przez producentów, więc ostatni „sukces” polegający na wynegocjowaniu przez ministerstwo niższych cen jest pozorny, więc jakie z tego oszczędności?
Reasumując można tylko zadać klasyczne w minionej epoce i wciąż aktualne pytanie: kto za tym stoi? I jeszcze: kto to wymyślił?!
Każdy kto dziś akceptuje nową ustawę, postulując tylko niezbędne poprawki, kieruje się jedynie własnym doraźnym interesem – reformę refundacyjną trzeba niestety zacząć od nowa.
Do zasadniczych wad rozwiązań przyjętych w ustawie i przepisach wykonawczych dochodzi jeszcze niespotykana dotąd ignorancja odpowiedzialnych za politykę lekową urzędników państwowych oraz ich arogancja przejawiająca się nieugiętą obroną własnych, jedynie słusznych racji, pod hasłem dobra pacjenta.
Z obowiązujących od 1 stycznia wykazów usunięto 524 leki (840 prezentacji) – w większości były to leki nieobecne w obrocie; żadnych leków nie dodano. Wprowadzono jedno nowe wskazanie w celu ograniczenia wskazań do wydawania za opłatą ryczałtową pasków testowych w cukrzycy. W 799 przypadkach zmieniono rodzaj odpłatności (poziom refundacji), zmieniono 2628 cen urzędowych i 2634 limity.
Szczegółowe opracowanie zmian znajduje się na stronie internetowej http://www.jwc.com.pl , tam też będziemy publikować wszystkie pojedyncze zmiany i poprawki jakie wprowadzi ministerstwo. Wszystkie zmiany wprowadzone przed
1 stycznia są uwzględnione w treści tego wydania..."
"....W ostatnim rozdziale książki staramy się w przystępny sposób prezentować obowiązujące zasady „refundologii i receptologii” – zadanie, jakie na siebie bierzemy jest jednak wyjątkowo trudne. Złożoność stanu formalnoprawnego i niska jakość regulacji prawnych wymagają od redakcji heroicznych wysiłków, a czytelnikom radzimy w przypadku wątpliwości sięgnąć do cytowanych aktów prawnych.
Ze względu na dużą ilość informacji skondensowanej w książce, prosimy o dokładne zapoznanie się ze wszystkimi objaśnieniami; uwagi i pytania prosimy kierować listownie na adres Wydawnictwa, lub pocztą elektroniczną: jwc@jwc.com.pl

lek.med. Janusz Czarnecki
Redaktor Naczelny"