Pielgrzymi powrócili do Piotrkowa

Jezu ufam Tobie.
Minione dni, 11 – 19 lipca, to czas pielgrzymki mieszkańców Piotrkowa do tronu Pani Jasnogórskiej. W tym roku przebiegała ona pod hasłem „Jezu ufam Tobie”; dziękowaliśmy za kanonizację św. Jana Pawła II i Jana XXIII, zanieśliśmy wszystkie intencje, trudne sprawy miasta i regionu; te intencje, które kryły nasze serca – osobiste, ale również te powierzone nam przez tych wszystkich, którzy nie mogli, albo z różnych sobie znanych powodów nie chcieli wyruszyć w drogę. Pochylaliśmy się nad uczynkami miłosiernymi co do duszy i co do ciała, nad znaczeniem naszej relacji do Pana Boga, Jego Kościoła, nad jednością z drugim człowiekiem; była to też próba odpowiedzi na pytanie o kondycję naszych rodzin, miejsc pracy, w których pracujemy itd. Niech każdy pielgrzym sam odpowie sobie na pytanie, czy tegoroczna pielgrzymka przybliżyła go do Boga; czy podczas drogi dobrze czas został wykorzystany; czy raczej niewiele się zmieniło w życiu po powrocie do domu...

Wspólnie jako przedstawiciele społeczności naszego miasta, dobrowolnie podjęliśmy ten trud. Pielgrzymka to przecież ćwiczenia duchowe, rekolekcje, tylko trochę inaczej przeżywane. Dla wszystkich wokół mamy być obrazem pielgrzymującego Kościoła i świadkami wiary w Chrystusa Zmartwychwstałego. Mijaliśmy różnych ludzi. Jedni patrzyli na nas z podziwem, inni z niedowierzaniem, jeszcze inni z pogardą i drwiną. Nieważne. My dawajmy świadectwo wobec współczesnego świata, że wiara determinuje potrzebę i chęć pójścia za Chrystusem.

Trwamy w okresie przygotowania do przeżycia 1050. chrześcijaństwa na polskiej ziemi, przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w jedności z Ojcem świętym Franciszkiem w 2016 r. Pielgrzymując i odnajdując nasze chrześcijańskie "tu i teraz" stajemy się uczestnikami niezwykłego biegu historii; korzystamy z dorobku naszych ojców i przyjmujemy na siebie odpowiedzialność za chrześcijańską przyszłość kolejnych pokoleń. Spróbujmy przyjrzeć się, jak to nasze chrzcielne posłannictwo realizujemy w dzisiejszym świecie. Niewygody, trudności, zmęczenie niech będą naszą ofiarą w intencji umocnienia naszej wiary. Zanieśliśmy ze sobą problemy naszych środowisk, parafii, naszego miasta. Wszyscy potrzebujemy jedności – tej zewnętrznej ale, przede wszystkim tej w wymiarze naszego ducha. Nie zdobędziemy jej inaczej jak tylko na drodze jedności z Panem Bogiem. Niech trud pątniczy zaowocuje w nas wiarą, która da nam siłę, nadzieją, która nigdy nie zawiedzie i wszechogarniającą miłością, bez której wszystko jest blade i bezużyteczne.

Pielgrzymka to nie tylko pątnicy na drodze. O pielgrzymce myśli się już długo wcześniej. W tym miejscu raz jeszcze chciałbym powtórzyć, że w ty roku pielgrzymowało nas 560 osób. Czy to dużo czy mało? Warto zauważyć tych z nas, którzy szli po raz pierwszy oraz tych, którzy szli z innych miejscowości, m. in. z Będkowa, Wolborza, Moszczenicy, Bełchatowa, Łodzi, Warszawy, Tomaszowa Maz., To jest ważne, aby o naszej pielgrzymce było słychać także poza Piotrkowem. Tegoroczną nowością na naszej pielgrzymce była „Grupa Milczenia”, która spotkała się z życzliwym przyjęciem.
Dziękuję kapłanom – przewodnikom grup i wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do tegorocznego pielgrzymowania: