A może by tak uszy malować! - Panowie z SLD

Mówią, że historia nie lubi się powtarzać. Może i tak jest. Są jednak wspólne cechy wyróżniające czy określające daną rzeczywistość bez względu na czas w jakim występują. Cechy, które pozwalają odróżnić autentyk od falsyfikatu, władzę od uzurpatorów. A o cóż to, tym razem chodzi Pasternikowi. Chodzi mianowicie o jaja, które pojawiły się już nie tylko w kraju, ale i np. we Francji. Lament polskiej postkomunistycznej wierchuszki ubolewającej nad losem tych, którzy nie potrafią uszanować głowy Państwa. Wyzywanie ich od łobuzów, gnojków przypomina jak żywo okres polskiej niewoli.

Na ten przykład zabór rosyjski okres popowstaniowy pełen mało skutecznego terroru. Czas, w którym zsyłki do carskich łagrów nie były w stanie zgnieść polskiej duszy ponieważ ta, pełna nadziei i hartu, posiadała niezliczoną armię młodych polskich serc będących wstanie - pomimo prześladowań - każdą carską represję wykpić doprowadzając okupanta do białej gorączki. Wtedy to władzuchna postanowiła każdemu złapanemu na konspiracji mężczyźnie - chłopcu pomalować uszy niezmywalną farbą. Robiono to po to, aby siepacze mogli bez problemu wyłapywać polskich patriotów.

Czy lament różnej maści i pochodzenia - oszustów, cwaniaków i sługusów, którzy dziś zasiadają na najwyższych urzędach w Najjaśniejszej Rzeczypospolitej nie przypomina nam tamtego okresu. Czy w niepodobny sposób obraża się jeszcze żyjący polski żywioł, tu i teraz. Owe jaja stały się szczególnym znakiem czasu. Chyba nie zapomnieliśmy milionów petycji, protestów mających za cel nie dopuszczenie np. do obsadzenia najwyższego stołka w Państwie przez oszusta. Jaja na waszych głowach, panowie z SLD, pojawiły się na wasze życzenie. Tyle jesteście warci. Takie też zostały metody do walki z wami. Dzięki tym jajom można zobaczyć, gdzie zaprowadziliście Polski Majestat. Myślę, jeśli swoje cele osiągnięcie, że przyjdzie czas na popsute jaja.

Pasternik

Piotrków Trybunalski, 8 maja 1997