Dawid pokonał Goliata. Ringier Axel Springer przegrał w Sądzie Apelacyjnym.

Przed Sądem Apelacyjnym w Krakowie zakończył się proces opozycjonisty antykomunistycznego Janusza Fatygi przeciwko potentatowi medialnemu Ringier Axel Springer o naruszenie dóbr osobistych, poprzez zobrazowanie go jako zbrodniarza komunistycznego na stronach „Faktu”. Ten fakt rozpoznałem w internecie 24 lutego 2017 r. i opisałem na swoim blogu oraz następnie w Kurierze WNET, w sierpniu 2019 r. [ Jak ‚Fakt” przerobił polskiego antykomunistę, na zbrodniarza komunistycznego]

Skandaliczna sprawa

Sprawa była niewątpliwie skandaliczna, dokumentowała upadek rzetelnego dziennikarstwa i zasługiwała na proces sądowy, do którego doszło, mimo jej przerzucania sobie jako gorącego kartofla przez organy wymiaru [nie]sprawiedliwości. A jest to sprawa dla szarego obywatela nadzwyczaj prosta, bo na popularnych stronach internetowych „Faktu” pojawiło się zdjęcie znanego działacza antykomunistycznego, z opaską na oczach, jako zobrazowanie tekstu o wysokich emeryturach komunistycznych zbrodniarzy. Przykładem miał być gen. Henryk Kostrzewa i zdjęcie było podpisane u góry: ‚Zbrodniarz komunistyczny Henryk Kostrzewa bezkarny’, a u dołu – ‚Henryk Kostrzewa ma bardzo wysoką emeryturę’! Zdjęcie innej osoby -bynajmniej nie Henryka Kostrzewy – anonimizowanej [?] czarną opaską na oczach, prowadzonej przez policjantów, miało zdaniem potentata medialnego stanowić właściwą ilustrację tekstu. To, że tą inną osobą była postać znanego działacza anykomunistycznego o bardzo charakterystycznej sylwetce, dla potentata nie miała żadnego znaczenia ? [sic !]

Jest oczywiste, że nikt nie ma prawa w taki sposób naruszać czyjegoś dobrego imienia drugiego człowieka, tym bardziej jeśli ten człowiek to honorowany działacz antykomunistyczny, protestujący przeciwko uniewinnianiu sądowemu zbrodniarzy komunistycznych.

Tym niemniej „Fakt” nie widział w tym nic zdrożnego i „rżnął głupa” twierdząc, że twarz osoby została wystarczająco zanonimizowana poprzez dodanie czarnej opaski. Temu twierdzeniu przeczyło to, że na zdjęciu natychmiast rozpoznałem Janusza Fatygę przerobionego na zbrodniarza komunistycznego. Skandal oczywisty, wina „Faktu” również, ale potrzeba było kilku lat na wymierzenie elementarnej sprawiedliwości.

Rozprawy nad „Faktem”

W końcu 3 lipca 2019 r. doszło do rozprawy przed Sądem Okręgowym w Krakowie, na której byłem świadkiem a pokrzywdzonego Janusza Fatygę wspierała adwokat Monika Brzozowska-Pasieka.

Ponieważ pokrzywdzony naruszeniem swoich dóbr nie mógł wykazać konkretnych szkód, jakie poniósł w wyniku tej zniesławiającej go publikacji, bo nikt bezpośrednio nie dał mu odczuć, że od momentu opublikowania zdjęcia uznał go za zbrodniarza komunistycznego, strona „Faktu” wpadła na oryginalny pomysł, wskazując mnie jako osobę, która jest winna rozpowszechnienia ‚rzekomej’ krzywdy Janusza Fatygi. Sąd jednak nie poszedł tym śladem i nie postawił mnie w stan oskarżenia za zrobienie dobrej roboty dziennikarskiej i po prostu ludzkiej.

Rozprawa zakończyła się wyrokiem pomyślnym dla Janusza Fatygi, ale nie do końca satysfakcjonującym tak stronę pozwaną, jak i pozywającą, stąd konieczna była kolejna rozprawa przed Sądem Apelacyjnym, która odbyła się 6 października 2020 r. Niestety bez obecności w tym czasie przebywającego w szpitalu pokrzywdzonego Janusza Fatygi, reprezentowanego na rozprawie przez adwokat Monikę Brzozowską-Pasiekę. Sprawa dotyczyła odpowiedzialności mediów, i to medialnego potentata, ale jakoś nie wzbudziła bezpośredniego zainteresowania mediów ! Poza mną, tym razem w roli dziennikarza rejestrującego za zgodą sądu obraz i dźwięk całej rozprawy, była tylko ekipa TVP Kraków [nie zauważylem aby w TVP jakaś relacja z procesu się ukazała]. Moja społeczna/obywatelska relacja z rozprawy ukazała się natomiast na moim kanale YouTube – Józef Wieczorek TV.

Proces zakończył się bezapelacyjną porażką „Faktu”, czyli – rzec można – Goliat został pokonany przez Dawida.

Sąd pominął absurdalną linię obrony potenata medialnego i zobowiązał pozwanego do zapłacenia pokrzywdzonemu Januszowi Fatydze 25 tys. zł zadośćuczynienia oraz przeprosin na pierwszej stronie serwisu internetowego „Faktu’, które ma być eksponowane przez okres jednego miesiąca. Zajmą one miejsce zwykle przeznaczone dla reklam, co niewątpliwe wpłynie na zmniejszenie dochodów wydawcy. Żenujący poziom dziennikarstwa potentata medialnego został ukarany.

Niechlubne intencje

Niestety nie można się zgodzić z opinią Sądu, że naruszenie dóbr było związane z niechlujstwem redakcji serwisu ”Faktu” i nie było intencjonalne. Zdjęcie Janusza Fatygi, przerobionego za zbrodniarza, zamieszczone na stronach portalu fakt.pl to był kadr/zrzut ekranu, inaczej stop-klatka z filmu [ Zbrodniarz komunistyczny Henryk Kostrzewa bezkarny – kanał Wolny Czyn na YouTube ] i trzeba było ten film uważnie przejrzeć, zatrzymać w konkretnym miejscu, aby takie poglądowe zdjęcie z filmu wydobyć i następnie wzmocnić jego przesłanie czarną opaską na oczach. To wszystko w jasny sposób opisałem/udokumentowałem na swoim blogu akademickiego nonkonformisty i także w Kurierze WNET, ale jakoś Sąd tej oczywistości nie uwzględnił. I to jest fakt, kompromitujący fakt! Rzutowało to na niską karę dla wydawcy „Faktu”. Co to jest 25 tys. dla takiego potentata ?

Ponadto nie została rozpatrzona ponadto sprawa nielegalnego, niezgodnego z prawem, i wyjątkowo perfidnego wykorzystania materiału filmowego do pozyskania ‚zbrodniczego’ zdjęcia [stop-klatka z filmu]. Niestety kilkadziesiąt lat panowania systemu nie szanującego własności prywatnej pozostawiło głębokie ślady, także przez wymiar sprawiedliwości.

Sądy winny się lepiej przygotowywać do rozpraw, aby wydawać orzeczenia na podstawie rzetelnej, wszechstronnej analizy faktów !

Orientacje akustyczne

Rozprawa przy okazji ujawniła interesujące fakty dotyczące rejestrowania rozpraw sądowych. Rzecz to szczególnie ważna dla dziennikarzy niejednokrotnie molestowanych/skazywanych przez sądy za swoją pracę.

Sędzia prowadzący rozprawę, niestety głosem słabo słyszalnym dla publiczności [nawet tej nie cierpiącej na niedosłuch] objaśnił, że mówi tak, aby słyszał go przyrząd rejestrujący dźwięk, a nie publiczność na sali rozpraw [sic!].

Tym samym wykazał niejako [może niechcący, ale rzetelnie], że przyrząd rejestrujący dźwięk traktuje podmiotowo, a publiczność przedmiotowo

Przypomnę, że byłem sądownie ‚grillowany’ przez 5 lat, w procesie – rzec można -„akustycznym” [ Kasacja niewygodnego dziennikarza, czyli proces Józefa W.” Kurier WNET” nr 59/2019, – bo nie słyszałem dobrze tego, co mówił sąd, a przyrząd słyszał !

Jest zatem poważny problem prawny: czy można obywatela grillować za to, że ma odmienną orientację akustyczną od urządzenia rejestrującego dźwięk ?
[Kurier WNET, listopad 2020 r.]