Postaw X czyli JOW

Rozdając ulotki zauważyłem różne naturalne postawy osób koło mnie przechodzących: odwracanie wzroku, omijanie większym łukiem, a w przypadku nie możności ominięcia zaniepokojenie w oczach, czego będę od nich chciał. Jak przekonywać w takich przypadkach do udziału w referendum? Po prostu wręczam tylko ulotkę.

Natomiast, gdy rozpoczyna się rozmowa mam kłopot wyjaśnić co jest JOW. Najprostsza odpowiedź to - jeden poseł z jednego okręgu wyborczego, ale po wyrazie twarzy rozmówcy czuję, że nie bardzo rozumie o co chodzi. Należałoby, więc wyjaśnić najpierw jaką mamy obecną ordynację, i dopiero potem o JOWach, ale nikt z przechodniów nie poświęci na rozmowę tyle czasu.

Długo zastanawiałem się, jak prościej wyjaśnić zasadę JOW i doszedłem do wniosku, że JOW można porównać do czynności postawienia X. Każdy potrafi napisać X. Natomiast po co ten X i dlaczego jest taki ważny? X to wyrażenie Twojej decyzji, możesz go postawić albo nie, możesz go postawić na Tak lub na Nie, albo nie postawić w ogóle, to zależy tylko od Ciebie. I na pewno każdy tą zasadę rozumie i potrafi to zrobić.

Sprawa się komplikuje, gdy przychodzi konkretny moment postawienia X, bo jak sępy na swą ofiarę, czekają różni zainteresowani bym tego X postawił gdzie oni chcą albo jeszcze gorzej w ogóle go nie stawiał (bo zepsuje to im szyki).

Ale wracając do rzeczy, JOWoski kandydat powinien spełnić dwa podstawowe wymagania by móc ubiegać się o kandydowanie w wyborach (oczywiście przy spełnieniu podstawowych warunków czyli narodowości, wieku itp.). Pierwszy to lista z wymaganą ilością podpisów poparcia, drugi to kaucja. Są to dwa mechanizmy mające nadać logikę startu w wyborach.

Opiszę je w odwrotnej kolejności. Najpierw kaucja, czyli depozyt pieniężny, który chętny na kandydata wpłaca na konto wskazane przez PKW, i jeśli osiągnie wyznaczony próg ilości otrzymanych w wyborach głosów, kaucja mu jest zwracana, jeśli nie, przepada na rzecz skarbu państwa. Wysokość kaucji jest bardzo istotna by nie ograniczała możliwości startu i nie była zbyt niska, dając możliwość startu nieograniczonej ilości chętnych.

Druga sprawa to listy poparcia czyli „jak nie potrafisz nie pchaj się na afisz”, jeśli Obywatel chce uzyskać mandat w jakiś wyborach powinienem mieć za sobą poparcie wyborców i tu pojawia się nasz X, jeśli nie ma odpowiedniej ilości X to po co ma startować? Na początku trudno mu jest określić na jaką docelowo ilość głosów może kandydat liczyć, ale jeśli nikt oprócz jego samego go nie popiera to raczej mało rozsądne jest liczenia, że w trakcie kampanii wyborczej sytuacja ta się diametralnie zmieni.

System prosty i zrozumiały, ale jak zwykle diabeł tkwi w szczegółach czyli jak określić (na jakim poziomie) ilość podpisów poparcia i wysokość depozytu. Może spróbujemy podyskutować?

Podsumowując w ordynacji JOW o możliwości startu w wyborach decyduje ilość zebranych na początku podpisów (czyli X) i wpłacona kaucja. Natomiast numer kandydata na jego liście to jedynka.

W obecnie obowiązującej ordynacji proporcjonalnej to wódz partii decyduje zarówno o tym, czy ktoś może zostać kandydatem czy nie, oraz na którym miejscu na liście wyborczej znajdzie i w którym okręgu.