Przed wyborami...

Rozpoczęła się przedwyborcza gorączka. Z ust wielu stających do wyścigu o fotel w Zgromadzeniu Narodowym padają liczne obietnice. Rozpoczęły się licytacje: komu, ile Kandydaci pojawiają się publicznie z osobami zasłużonymi dla lokalnych społeczności, odwiedzają Świątynie (cóż, w niedziele i święta nie mają czasu, ale pragmatyzm przede wszystkim!)… Dla wszystkich Wyborców, a szczególnie Wybieranych mam szczególny kąsek: przeczytajcie poniższy wiersz Jana Kasprowicza. Napisany ponad sto lat temu a nadal aktualny… Rzadko na moich wargach - Niech dziś to warga ma wyzna. Jawi się krwią przepojony, Najdroższy wyraz: Ojczyzna. Widziałem, jak się na rynkach Gromadzą kupczykowie, Licytujący się wzajem, Kto Ją najgłośniej wypowie. Widziałem, jak między ludźmi Ten się urządza najtaniej, Jak poklask zdobywa i rentę Kto krzyczy, iż żyje dla Niej. Widziałem, jak do Jej kolan - Wstręt dotąd serce me czuje - Z pokłonem się cisną i radą Najpospolitsi szuje. Widziałem rozliczne tłumy Z pustą, leniwą duszą, Jak dźwiękiem orkiestry świątecznej Resztki sumienia głuszą. Sztandary i proporczyki, Przemowy i procesyje, Oto jest treść Majestatu, Który w niewielu żyje. Więc się nie dziwcie - ktoś może Choć milczkiem słuszność mi przyzna Że na mych wargach tak rzadko Jawi się wyraz: Ojczyzna. Lecz brat mój najbliższy i siostra, W tak czarnych żałobach ninie, Ci wiedzą, że chowam tę świętość W najgłębszej serca głębinie. Ta siostra najbliższa i brat ten, Wybrani spomiędzy rzeszy, Ci znają drogi, którymi Moja Wybrana spieszy.Krwawnikiem zarosłe ich brzegi, Łopianem i podbiałami: Spieszę z Nią razem, topole Ślą swe westchnienia za nami. Przystajem na cichych mogiłach, Słuchamy, azali z ich wnętrza Jakiś się głos nie odezwie, Jakaś nadzieja najświętsza. Zboża się złocą dojrzałe, A tam już widzimy żniwiarzy. Ta dłoń swą na czoło mi kładzie I razem o sprzętach marzy. A potem, podniósłszy głowę, Do dalszej wstając podróży, Miej radość w duszy, Bo tylko radość nie nuży. Podporą ci będzie i brzaskiem Ta ziemia, tak bujna, tak żyzna, Nią-ci ja jestem, na zawsze Twa ukochana Ojczyzna".Jakiś złośliwy złoczyńca Pszeniczne podpala stogi, U bram się wije niebieskich W rozpaczy człowiek ubogi. Jakaś mordercza zaraza Z głodem zawiera przymierze, Na przepełnionych cmentarzach Krzyże się wznoszą świeże. Jakoweś głuche tętenty Wskroś przeszywają powietrze, Kłębią się gęste chmurzyska, Czyjaż to ręka je zetrze? Jakaś olbrzymia rzeka Wezbrała krwią i rozlewa W krąg purpurowe swe nurty, Zabiera domy i drzewa. Jakoweś idą pomruki - Dęby się groźnie ozwały, Cóż to za moc je poduszcza? A nad tą dolą - niedolą Poranna nieci się zorza, Na pieśń mą Ojczyzny pełną, Spływa promienność jej boża. Przyzna mi ktoś lub nie przyzna Żyje, tak rzadka na wargach, Moja najdroższa Ojczyzna.

Piotr Majcher

24 wrzenia 2007