Obrona Rzeczpospolitej - Powstania

Tacy zdrajcy i przywódcy Targowicy jak biskup inflancki Józef Kossakowski, hetman wielki koronny Piotr Ożarowski, marszałek Rady Nieustającej Józef Ankwicz, hetman polny litewski Józef Zabiełło zadyndali na szubienicach w publicznych egzekucjach, mimo że byli „autorytetami” i „elitą” opływającą w dostatki. To samo spotkało pomniejszych zdrajczyków.

Warto zauważyć, że na bohaterskie czyny, ratowanie honoru narodu nie decyduje się nigdy żadna większość, tak pożądana w demokracji. Ten „Lud Warszawy”, który chwycił za broń to zaledwie 2% jej obywateli.

Armia Krajowa, z której tak jesteśmy dziś dumni w swym szczytowym okresie liczyła 1% ówczesnej populacji.

Dziś wiele osób utyskuje na ogłupione społeczeństwo, które ma klapki na oczach i nie dostrzega zaprzaństwa „polskich elit”.

Nie, kochani, nic się nie zmieniło.

W czasie okupacji niemieckiej na przykład apele podziemia niepodległościowego o bojkot gadzinówki „Nowego Kuriera Warszawskiego” zakończyły się kompletnym fiaskiem.

Nigdy to cały Naród nie walczył i nie chwytał za broń, lecz jego najdzielniejsza znikoma garstka ku zdziwieniu i pukaniu się w czoło całej ogłupiałej reszty.

I dzisiaj są tacy ludzie, choć demokracja w obecnym wydaniu robi wszystko, aby tych „niebezpiecznych osobników” zepchnąć na margines.

Dzisiejsza rocznica, o której jak zwykle będzie cicho, to memento dla wszelkich złotoustych zdrajców wystrojonych w piórka wielkich autorytetów.

Po co wracać pamięcią do wydarzeń wywołujących u niektórych i dziś ciarki, gęsia skórkę i zimny pot.

pp

Filmik jak filmik. Może być. Zabrakło "jedynie": trzech Powstań Śląskich i co najmniej czterech Powstań Wielkopolskich. A i jeszcze, że były prowadzone nie w interesie Polski i Polaków do tych czynów podpuszczonych to jest chyba czytelnikom tej strony wiadomym.

Po każdym powstaniu straty, szczególnie w ludziach były i są nie do odrobienia. Kto za tymi powstaniami stał i kto je prowokował? Pytanie retoryczne. I jeszcze Powstanie Warszawskie - nie było potrzebne, niszczące inteligencję, której później zabrakło i młode pokolenie, które nie było w stanie zapełnić luki w elitach. Tzw. "elity" po latach 1944 i 1945 są elitami z sowieckiego awansu społecznego, wywodzą się z lumpenproletariatu i elementu wrogiego katolicyzmowi, polskiej tradycji i historii.

Bohatersko walczących, ginących, więzionych i emigrujących jest oczywiste ale czy przyniosło ono korzyści polityczne, społeczne, ekonomicznie i militarne? Walczyć dla samej walki i śmierci to delikatnie pisząc dziecinada, walczyć dla celu i skutku korzystnego to mądrość. Bierzmy przykład z braci Czechów i bratanków Węgrów, chociaż jedni i drudzy w 1956 i 1968 podjęli się walki lecz miała ona minimalne szanse, a my Polacy walczymy bez perspektywy na sukces. Z wyjątkami: Powstanie Wielkopolskie 1918r. oraz Powstania Śląskie. No może jeszcze zgodziłbym się, że Powstanie Listopadowe miało minimalną szansę. Reszta jest ........!